O ürünü çöpe de atsam dert değil

Öğle arasında bir koşu panayıra tekrar gittim. Hem pazar günü aldığım bir  ürünü  değiştirmek hem gözüme çarpan güzel bişey olursa almak hem de bugünden bir anı kaydedebilmek... ki öyle de oldu.

Panayır girişinde bir teyze,  birkaç adım önümden söylenerek gidiyor  elinde bir siyah poşetle...

"Merhaba teyzeciğim! Hayırdır, ne kızdırdı sizi böyle?"

"Merhaba kızım, kızdıran yok da şu aldığımın kilosu biraz elime hafif geldi. Geçen de aldım, bundan ağırcaydı. Sen de bak bakıyım, var mı burası üç kilo?"

"Teyze ben pek anlamam ama meraklandım doğrusu, bakıyım"

Teyze elindeki poşeti tutuşturdu elime, hiçbir şey demeden beni vicdanımla başbaşa bıraktı. Kendisi de hergün gelip geçtiği yolu yeni görüyormuş gibi ağaçlara, evlere bakındı.

"Teyze var gibi sanki!  Keşke tekrar tartmasını isteseydiniz. İçiniz rahat ederdi."

"Onu da istemedim kızım.Bıldır pazardan bir kilo kestane aldım, ne yalan içime düştü bir kurt. Başka bir esnafa tarttırdım, "800 gr" dedi. Gittim aldığım yere;

"Bak oğlum birgün kurulacak nizam terazisi. Şu terazin kandırmasın seni. Terazin eksik tartıyor" dedim."

"Teyze ver tekrar tartayım." dedi. Eksik gramı tamamlayıp bana geri verdi kestaneyi.

"Özür dilerim teyze, hemen ayarlıyorum teraziyi" dedi.

İşte böye kızım."

"Teyze geçen pazartesi de ben bir teyzeden buğday aldım, bir avuç fazla koydu. Bu davranışı için şöyle dedi "Kalbimin kanaat etmesi lazım""

"Tabii kızım. kendimizi bilecez, kendimizden emin olacaz ilk evvela. Buralı mısın kızım sen?"

"Evet teyze, siz?"

"Ben köyündenim kızım. Ben geldim evime kızım.Benim evim burası, unutma burayı, ne zaman arzu edersen gel, buyur."

"İnşallah teyze, bu arada adımı söylemedim. Benim adım Ayşe. Sizin adınız?

"Kızım benim adım ....."

Adını gözlerimin içine bakarak söyledi. Fark ettim ki kaşlarında aklar vardı...

***

"Hayırlı işler hanımefendi"

"Bir şey sorabilir miyim?"

"Tabii"

"Pazar günü Tezgahınız da bir bey bekledi mi ?"

"Evet, yemeğe gitti şimdi. Niçin sordunuz."

"Pazar günü bir ürün almıştım, defosu var.Değiştirmek istiyorum.Sizi görünce emin olamadım da onun için sordum. O gün daha büyüktü tezgahınız sanki."

"Toparlandık biraz bugün, ondan öyle gelmiştir.Verin, değiştiriveriyim."

"Buyurun"

"Teşekkürler, hayırlı işler"

Ben ürünü değiştirdim ama içim de hiç rahat değildi. Bir an burası değil miydi acaba diye düşündüm. "Neyse bakarak gideyim. Değilse geri gelirim" dedim kendi kendime.

Panayırın son sokağına geldim. Sondan birkaç tezgah öncesinde biraz önce değiştirdiğim defolu ürünü aldığım esnafı  görmeyeyim mi?!

Hemen gidip sordum;

"Sizin başka sokakta da yeriniz var mı? "

"Yok, hayır, tek burası"

"Tamam" dedim, hemen geri döndüm değişim yaptığım tezgaha gitmek için. Giderken bilmem benden kaç tane "ben" varsa  başladılar birbiriyle konuşmaya;

"Nasıl izah edeceksin. Yaptığını beğeniyor musun? Neden daha dikkatli değilsin"

Diğeri sözü alıyor;

"Ne fark eder, neden gidiyorsun ki, değiştirmek değil miydi isteğin, değiştirdin işte"

Sonra diğeri;

"Olur mu öyle şey, hem oradan satın almadın ki, üstelik değiştirdiğin ürün defoluydu"

Yine sözü alıyor bir başka ben;

"Aman ne var bunda aynı ürün işte, hem hiç de farkına varmadı değiştiren"

ve bir korku salıyor bir başka ses;

"Şimdi sen söyledin diyelim, ya o kişi kötü söz derse, utanmayacak mısın? Dön geri"

Sonra ben oluyorum;

"Bu nasıl bir hal, bunlar hep benim sözlerim mi? Burada yaptığın bir yanlış var, bunu tabii ki düzeltmek zorundasın. Özür dileyip durumu açıkça anlatacaksın." diyorum.

Bu kavga içinde koşarcasına yürüyerek değişim yaptığım tezgaha geldim. Mahçup, ürkek, tedirgin bir hal ile kısık bir sesle...

Değişimi yapıveren hanıma yaklaşarak;

"Afedersiniz, biraz evvel değişim yaptım ya ben tezgahları karıştırmışım. Değiştirdiğim ürünü geri alabilir miyim?"

Yanında sakallı, genç bir bey vardı. Galiba yemeğe gitti dediği kişiydi.

Benim sözüm üzerine bu bey, hanımefendiye sordu. "Nedir mesele?"

Ben hemen soruyu üzerime alınarak daha da tedirgin hal ile tekrarladım sözlerimi. İçimden de dualar ediyorum "İnşallah benim yüzümden kadıncağız da bir söz işitmez" diye.

Ben sözümü bitirince hanımefendi beni savunurcasına başladı sözlerine ve dedi ki;

İlk sorduğu "tezgahınız da bir bey bekledi mi?, ben de senden aldığını düşündüm."

Bense başka hiçbir şey diyemedim.

Elinde ki bulmacaya devam eden sakallı genç;

"Tamam hanımefendi. Hiç sorun değil, Zaten aynı ürün değil mi? Biz firmaya iade ederiz. Lütfen gönül rahatlığı ile kullanınız. Siz buraya kadar geldiniz, bunu söylediniz ya... o ürünü çöpe de atsam dert değil."

İşte böyle...

Bir panayır gezmesinde kendimi bildim, kendimden emin olmak için yine kendimle kavga ettim...