Emeklinin Söylediği Türkü

Bundan kırk beş elli yıl kadar önce İstanbul Kadırga da, bir lokantanın camında “bulaşıkçı aranıyor” diye yazıyordu. İki teyze çocuğunun da yeğenlerine iş aradığı günler. Her iki teyze çocuğu da yanlarında ağabeylerinin iş arayan çocukları ile iş aramaktalar.

Lokantanın camında eleman arandığı görünce, lokantanın önünde bir şeylerle uğraşan birinin yanına yaklaşıp, biz de çocuklara iş arıyoruz. Kim ile görüşmemiz lazım diye sorunca, lokantanın sahibi olduğunu söyleyen kişiye çocukların ikisine de iş aradıkları söylüyorlar.

Lokantanın sahibi benim bir kişiye ihtiyacım var. Biri kalsın der ama teyze çocukları birine sen kal diyemezler. En sonun da lokantanın sahibi, lastik ayakkabılarından birinin ucu delik olana sen kal der.

Köyden ilkokul dördüncü sınıfa geçince yaz tatilinde İstanbul’a gelip çalışmaya başlayıp, ikinci yaz tatilinde de aynı lokanta da bulaşıkçı olarak çalışan genç öğretmen lisesini bitirir, bir kurumda memur olarak çalışıp emekli olur.

İlk işe başladığında lastik ayakkabısı delik olan bu emekli 2018 yılı için maaşına gelen % 5.69 luk zam ile ihtiyaçlarını karşılayamadığı için ayakkabısını da boyatamamaktadır. O zaman delik olan ayakkabı bugün de boyasız ve altı delinmek üzeredir.

İşe başladığı zaman bir işim var, gelecekte emekli de olurum diye sevinir ama sevindiği kadar rahat değildir. Aldığı emekli maaşı her geçen gün biraz daha erimektedir.

Yalnız elektriğe bile % 8.8 zam geldi. Bazı gıdalara bundan daha fazla zam yapıldığı ortada. Pazar ve marketten aldıklarımız her geçen gün azalıyor.

Sağlık nedeniyle kullandığı ilaçları sürekli kullandığı için genelde ilaç katılım payı ödememektedir. Yine de rapora girmeyen ilaçlar için ve hastane muayene ücreti olarak 2017 yılında maaşından 240 TL kesilmiştir. Emekli olmadan sosyal devletiz, emekli maaşımızda bize yeter diye düşünen bu emekli şimdi kara kara düşünmektedir.

Emekliye verilen üç kuruşluk zam, elektrik, su, doğalgaz gibi faturalara yapılan beş kuruşluk zam ile fazlasıyla geri alınmaktadır. Üstelik bu faturalara ödenen paranın % 40 kadarı çeşitli vergilerdir.

Biz emeklilerin ödediği vergiler ile yol yapanlar. Bir emeklinin 2017 yılında faturalara 3000 TL ödediği zaman 1200 TL si devlete ödediği vergidir.

Biz emeklilerin ödediği vergiler ile yayın yapan TRT bile yayınlarında emekliye hitap etmemektedir. Eskiden parti liderlerinin TV lerde açık oturuma katılırlar, fikirlerine katılmayanlar bile gülerek izlerlerdi. Çünkü hakaret yoktu.

Rahmetli Turgut Özal ile Necdet Calp’ın bir canlı yayında Boğaz Köprüsünün satılıp, satılamayacağı tartışılıyordu. Bir satarım derken, diğeri de satamazsın diyordu ama hakaret etmiyorlardı.

O zaman ki liderler, sattıklarını, satacaklarını halk önünde tartışıyorlardı. Şimdi daha çok kurum ve kuruluş satılıyor ama halk bilmiyor, emekliye de bir faydası olmuyor. Olsa emekliler bu durumda olmaz.

O zaman ki açık oturumları dedeler de torunları ile rahat izleyebiliyorlardı. Liderlerin ağzından çıkan hakaret sözlerini çocuklarına, torunlarına nasıl açıklarım korkusu yoktu. Şimdiyse nasıl harçlık verebilirim korkusu da var, liderlerin hakaret sözlerinin açıklama korkusu da var.

Şimdiyse liderler böyle bir açık oturum ile karşı karşıya gelmiyorlar. Bizlere, bu halka örnek olması gereken liderler rakiplerine hakareti ağızlarından düşürmüyorlar. Bizlerde çocuklarımıza söylenen kelimeleri izah etmekte zorlanıyoruz. Ne diyeceğimizi şaşırıyoruz.

Dün birbirlerine söylemedikleri hakareti bırakmayanlar, bugün ortak hareket edeceklerini söylüyorlar. Tükürdükleri yüze nasıl bakacaklarını aklım almıyor.

Ben yine emeklinin ekonomik durumuna dönmek istiyorum. Ay başı gelip de maaşını alan birçok emekli faturaları ödediği zaman kalan para ile ne yapacağını şaşırıyor. Torunlarına harçlık verdiği zaman, kahvehanede bir arkadaşına bir bardak çayı düşünerek ısmarlamak zorunda kalıyor.

Kimseye duyurmadan büyük usta rahmeti Neşet Ertaş’ın Kendim ettim, kendim buldum türküsünü söyleyen emekliler daha ne kadar söyleyeceksiniz bu türküyü. Ben halk müziğini severim ama neşeli olanları. Hüzünlendirenleri değil.

Mustafa Gürleyen (15.01.2018)