Kübra Meşe
Sesleniyorum !
Gecenin bahara kaçık soğuk rüzgarları Seddülbahir Tabyasına günü getiriyor. Uykusuz ,yarı kapanan gözlerle gün ışığını selamlayan askerime sesleniyorum: “Bu vatansizlere minnettardır !”
Hamidiye Tabyasında bir hüzün yankı etmiş dört bir yana. Kimiellerde fotoğraflar, kiminin dilinde düşünceler, kiminin hayalinde evlatları,anaları babaları… Her bedende her şey farklı ancak , ağızlarda şehadetkelimesi, düşüncelerde “ Ya İstiklal ya ölüm !” aynı. Sesleniyorum: Aslakorkmayın uğruna can vermekten bu topraklar için.”
Mesudiye Tabyasında uyku girmez gözlere, bir yürek acıyor. Hayaletmiyor artık dönüşü. Ant içmiş, dönmem diyor. Sesleniyorum , nice evlatlarbabasız kalmasın diye , evladını geride bırakan yürek : “Bu evlatlar senindestanını okudu senin destanını yazacak.”
Hep aynı sessizliklegelirdi gece. O gecelerde top sesleri yankılanırdı tabyaların üzerinde. Na’raTabyasında Kızıl Elma’nın tohum çıtırtıları, Fatih’in evlatları, bir damlamatem, yarını karşılayacak olan dünün heyecanı, bir destan için mürekkebinkağıttaki ayak sesleri…
Mecidiye Tabyasında bir el, kalem tutmuş mektup yazıyoranasına, babasına : “Beklemeyin diyor o da… Şairimin dilinden sesleniyorum : “Bu vatan toprağın kara bağrında sıra dağlar gibi duranlarındır.” Yüreğimdensesleniyorum : “ Nice analar, babalar evladına kavuşsun diye can vermişşehidimindir. “
Namazgah Tabyasında ışıklarını altından çağlayan ırmaklargibi gecenin derinliğine koyuveren aya dikilmiş bir çift göz… Hasret dolugözyaşlarıyla , sıla hasretiyle yanan gözler. Sesleniyorum: “ Askerimgözlerindeki hasret alevleri bir milletin diriliş kıvılcımlarıdır.
Ertuğrul Tabyasında yakamoz, Kumkale Tabyasına yansıyor,Orhaniye Tabyasına varıyor. Sesleniyorum : “ Bu zafer kahramanlıkla akansuların, er’ce esen rüzgarların, garbın afakına sığmayıp taşan askerimindir.”
Değirmendere , Eceabat Tabyalarında bir ses “ ÇanakkaleGeçilmez ! “ Tüm tabyalar, Mehmet Akif’imin dilinden sesleniyorum : “ Şu boğazharbi nedir ? Var mı ki dünyada eşi ? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. Tepeden yol bularak geçmek içinMarmara’ya kaç donanmayla sarılmışufacık bir karaya. Ne hayasızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı !
Sesleniyorum: “ Melekler huzur serpiştiriyor yatağına,yastığında denizin , yorganında toprağın kokusu, bir ninni rüzgardan, ağaçlarsessiz… Şimdi, huzurla uyu şehidim !Kovdun düşmanı vatanımdan, koydun güzel yarınları başucuma ! Uyu , kopardımgeceden karanlığı, çaktım yerine yıldızları, sen yeter ki rahat uyu!
Ve sesleniyorsun “ Çanakkale Geçilmez!”