Kalbimin kanaat etmesi lazım

Birkaç gün açmamak üzere çıkış yapmıştım feysten. Ama duramadım yine...Bu gün pazartesi ve bizim pazarımız var, gerçi  biliyorsunuz da... söze başka türlü başlayamadığımdan tekrar söyleyiverdim.

Az önce sabah aldıklarımı (götüremem diye bırakmıştım birazını) almaya pazara tekrar gittim. Gelmişken bir kere daha dolaşayım dedim. Aslında bu gün aşurelik almak için çıktımıştım pazara. Nasibin ne zaman sahibine ulaşacağı belli değil işte... İkinci gitmemde girişte bir tezgahta ...  gördüğüm buğday hoşuma gitti, bir kilo aldım. Kuru fasulyesi de güzeldi...biraz da ondan aldım.  Genellikle aşureyi beyaz, küçük, tombul taneli buğdaydan yaparlar. Ben bizim buralarda yetişenden yapıyorum, daha bir lezzetli geliyor. Tek kaygım "rengi beyaz olmazsa" diye...Daha önce yaptıklarımda olmadı ama yine de o kaygı her defasında bende oluyor... Bu söylediklerimden takıntılı bir ruh hali analizi yapmayın hemen lütfen. Bu da bir kaygı işte...

Sonra pazarın sonlarına doğru ilerlediğimde  el arabası üzerinde buğday, mercimek, bulgur, pirinç, mısır keşkeği, kuru fasulye satan bir ablanın tezgahına göz attım. Keşkeklik buğdayının benim aldığımdan  taneleri dolgun geldi, daha bir hoşuma gitti. Kilosunu sordum, aynı fiyat dedi... Bir an alıp almamakta karasız kaldım. .Bir kaç adım gittim, içime sinmedi, geri döndüp ondan da bir kilo ve biraz da mısır keşkeği almaya karar verdim. Mısır keşkeğini bilir misiniz? O da pek lezzetli olur, Geç piştiği için ben pek pişirmem ama hazır pişmiş bulursam tok da olsam "hayır" demem.  Hiç düşündüğünüz gibi obur değilim.

"Ablacığım bir kilo keşkeklik alacağım da şunu sorayım, aşure yapmak istiyorum, mahçup olamam değil mi?"

"Yok annem, olmazsın, rengi için soruyorsun heralde"

"Evet"

"Daha lezzetli oluyor aslında, bizim buraların ürünü."

"Peki, bir kilo alayım ben"

"Tamam annem, hemen veriyim"

Poşete kürekle göz kararı doldurdu, biraz da küreğe aldı, yerde duran çift çanaklı terazide tarttı.Terazi tam dengeli oldu. Birkaç dakika bekledi. Terazi aynı şekilde dengede durdu. Sonra bu dünyalar güzeli hanım elindeki kürekten  bir avuç kadar buğday aldı ve poşete attı. Öylesine dugulandım ki size o halimi, hissettiklerimi nasıl anlatırım, bilmiyorum. Sonra bir düğüm atarak bana uzattı poşeti.

"Buyur annem"

"Siz ne güzel, ne cömert, gözü, gönlü tok bir insansınız."

"Sağ ol da kızım, neden dedin sen şimdi öyle"

"Aslında terazi dengede idi, sizin, buna rağmen sonradan bir avuç daha buğday attığınız gözümden kaçmadı. Çok duygulandım birden bu davranışınız nedeniyle . Onun için dedim."

Tebessüm etti, "çok normal bir durum benimkisi" dercesine gönül ferahlığı ile dedi ki;

"Annem, kalbimin kanaat etmesi lazım, onun için o bir avuç buğdayı ekledim."

Parasını verdim, keşkekliklerimi aldım, bir iki adım gittim, geri döndüm.

"Abla tekrar söylermisiniz az önce dediklerinizi?"

"Ay kızım benim...Kalbimin kanaat etmesi lazım annem, onun için o bir avuç buğdayı ekledim."